حقیان میروی ...

حقیان میروی و شوق رود از جانم

خسته ای، خسته نباشی ز همه الحانم

رفتنت گرچه شود سخت برای دل ما

خوش رو و نافه گشا از همه ی جانانم

همت خوش سفری کن که سفر در راهست

جامه ی صبر بپوشان ز من و یارانم

هر کجا میروی ای دوست دعا می خوانم

که خدا خوب نگه دارد از این ایمانم

این خراسان بزرگ خان بزرگی دارد

یک حرم دارد و یک عشق که همه ارکانم

رنگ عشرت نپذیرد هر که راهی شکند

خنده بردار که این توشه من باشد و این احسانم

گوهری در غزلش حق به صفایت بدهد

و  خدا حافظ تو و باشد و این ایمانم

تقدیم به دوست عزیزم جناب آقای دکتر ایمان حقیان

مسعود گوهری منش، پنجم تیرماه 1398

ساعت 13:00 داتشگاه تربت حیدریه