کمال انسان ها در آمال آنها قرار گرفته است
و
آسایش آنها در بی آمالی
چه زیباست، این تضاد و این به هم رسیدن
که برخوردش، آرامش است
آری
آرامش، اولین ترانه هستی است
اما
آسایش، تنها یک خطای بصری است. چه بسا کارهایی که موجب مسرت هستند و برای عده ای کسالت
آفرین به انسانی که میبیند اما نمیبیند
میشنود اما نمیشنود
میخواهد و نمیخواهد
میداند و نمیداند
و این یعنی کمال
ستایش، یعنی طلب آرامش، از شاهراه کمال و آرامش
جا مانده...
برچسب : نویسنده : goharimanesh بازدید : 61